Summi børn hava ordiliga nógv vinfólk. Tað eru nógv, sum ongantíð vilja vera einsamøll. Tá tey eru einsamøll, so gráta tey ella keða seg ordiliga nógv. Onnur hava slett eingi vinfólk. Og so er tað er. Hví er tað so trupult at sleppa at vera í frið? Tað undrar Fríðu. Allastaðni skulu tey vera tvey! Tey skulu ganga tvey og tvey á rað, sita tvey og tvey í skúlastovuni, og í ítrótti skulu tey altíð hita upp tvey og tvey.

KROSSFISKUR: lilla