Góðu næmingar í 5. b

Farnu vikurnar hava vit havt um Argja hospital og spitalskusjúku, herundir eisini viðgjørt hugtakið "avbyrgjan" (nakað, sum er fyri seg sjálvt).

Tit hava verið serstakliga hugagóð, arbeiðssom og forvitin. Av tí sama hugsaðu vit, Ingo og Agga, at tað hevði sett krúnu á, um vit spældu eitt sindur spitalsk ein dagin.

Hugsanin er at fara um fjallið til Kirkjubøar, har Derhard Jógvansson, prestur, fer at taka ímóti. Derhard er fryntligur kunnleikamaður, og fer at siga frá um Ólavskirkjuna, og hvussu tey spitalsku, orsakað av smittuvanda, máttu standa uttanfyri kirkjuna og lurta ígjøgnum eitt hol í vegginum. Eitt hol, ið sæst enn tann dagin í dag.

Bynne hevur játtað at koma við okkum sum "serfrøðingur" innan søgu og søguforteljing. Tað fegnast vit um.

Vit fara týsdagin 18. september, tvs næsta týsdag.

Tit møta til vanliga góða tíð í skúlanum. Tá fyrsti tími er farin afturum, reka vit tykkum í rætt og fara við bussi innímóti Argjum. Og so til gongu.

Tit skulu ikki hava skúlatasku við, men ein gevaldigan matpakka, eitthvørt drekkilsi og aðramáta síggja til, at tit eru væl ílatin.

Og, eitt annað: verið alvakin og í góðum lag, tí tað verður lív:)

Vit fara heim við bussi, og heimkomin til Havnar hava tit frí. Mikudagin er vanlig skúlagongd.